Tym razem w roli głównej klipy.
Ruff Majik – Who Keeps Score
Chłopaki z Pretorii grają mocno pobrudzonego garażowego rocka, co oznacza, że pozostają wierni obranej przed laty stylistyce, ale robią to po swojemu. Pojawili się w cyklu już dwukrotnie w 2016 roku: #25 i #33.
Xenlaii – Idolz
Południowoafrykański hip-hopowiec i raper Xenlaii odcina się od komercyjnego zblazowania, woli zwracać uwagę na istotne kwestie społeczne, czego przykładem jest Idolz. Artysta opowiada o bardzo trudnej rzeczywistości dotykającej młodzież z rodzin klasy średniej. Chodzi o problem nieobecnych ojców w ich życiu, co najczęściej prowadzi do tego, że młodzi ludzie szukają swoich idoli za pośrednictwem telewizji i innych mediów.
Thor Rixon – Why Don’t You Love Me
Thor Rixon – producent, muzyk, wokalista i aktor z Kapsztadu. Dwa lata temu pisałem o nim w części #39 w związku z wydaną wtedy płytą Michele. Rixon przyzwyczaił nas do serwowania tanecznej elektroniki. W najnowszym numerze Why Don’t You Love Me bliżej mu do funkowego groove’u, a do tego dorzucił oldschoolowy przegląd mody z lat 90. Mamy golfy i kręgielnie, aksamitne płaszcze, różowe spodnie i odjazdowy kabriolet przemierzający przedmieścia.
Bongeziwe Mabandla – Jikeleza
Bongeziwe Mabandla pochodzi z miasteczka Tsolo, ale postanowił swoje życie związać z Johannesburgiem, gdzie mieszka i tworzy. Południowoafrykański songwriter jest coraz bardziej rozpoznawalnym artystą nie tylko w swoim kraju, ale także w Europie. W 2019 roku zagrał m.in. na Reeperbahn Festival (Niemcy), Afrovibes Festival (Holandia), Womex (Finlandia), Oslo World Festival (Norwegia), w londyńskim klubie 100, we Francji czy Szwajcarii. Rok wcześniej zdobył nagrodę South African Music Award w kategorii „Najlepszy album z muzyką alternatywną”. Utwór Jikeleza pochodzi z jego tegorocznego krążka Iimini.
Kloudink – June Flower
Kloudnik tworzy dwóch dżentelmenów Theo Mulder i Johan Theron, którzy zamieszkują przybrzeżny region Garden Route (300-kilometrowy odcinek południowo-wschodniego wybrzeża Afryki Południowej). Co grają? Okolice indie pop-rocka. Przyjemna i letnia muzyka, choć w tekstach przewija się nostalgiczna opowieść o procesie emocyjnego rozstania.
Daaf Vapor – Dancedag (feat. Pateletso)
Daaf Vapor to artystyczny pseudonim producenta Dawida Kahtsa. Nagranie Dancedag (feat. Pateletso) jest pokłosiem jego 14-dniowej kwarantanny, którą musiał odbyć po powrocie do Republiki Południowej Afryki. Już po pięciu dniach zaczął tańczyć w domu w słuchawkach. Dancedag (feat. Pateletso) został nasycony tanecznym beatem, mięsistym basem i zawadiackim kolażem zszytym z zabawnych obrazów.
SonOfOld – Saturday Night
Nic Olsen (aka SonOfOld) katapultuje nas do lat 80. i zaprasza do tańca przy syntezatorowych pasmach. Psychodeliczny new romantic podglądany przez kalejdoskop z soczewką lo-fi.
Cistamatic – Flesh Prince I (whatdoesyourskintastelike?)
Za nazwą Cistamatic ukrywa się wokalistyka i kompozytorka Gabbi Le Roux. Przedziwne i trochę makabryczne – z odchyleniem w stronę horroru – wideo jest wspólnym dziełem Le Roux oraz Amandy Rybickiej – rzeźbiarki i artystki konceptualnej z Kapsztadu. Hybryda industrialu, rocka i metalu. Uważajcie na androgynicznego wampira.
Diamond Thug – Empty Streets
Diamond Thug tworzą coś na przecięciu psychodelicznego rocka, elektroniki i popu, a ich numer Empty Streets powstał w czasie pandemicznej izolacji.
Anna Wolf – Cocaine
Anna Wolf to wokalista obdarzona głębokim głosem, który od razu zapada w pamięć. Wolf ma na swoim koncie współpracę z wieloma artystami i producentami. Wystarczy wymienić producenta Tima Palmera (David Bowie, U2, Pearl Jam, Ozzy Osbourne, Goo Goo Dolls), Jamie’ego Morrisona (perkusista Stereophonics) i producenta Pete’a Boxta Martina (Sugababes, Jesse J, DJ Marshmellow). Cocaine podobnie jak utwór Diamond Thug został napisany w czasie izolacji. Klip stara się zobrazować uczucia samotności, pustki i zarazem spokoju w trakcie zamknięcia.
Guy Buttery & Kanada Narahari – Sonokota
Wirtuoz gitary akustycznej Guy Buttery spotyka indyjskiego mistrza gry na sitarze i wokalistę Kanada Narahariego. Ich wspólna płyta Nāḍī ukazała się pod koniec 2019 roku. Przypomnę, że Buttery pojawił się pierwszy raz w cyklu siedem lat temu w części #11, a kolejny raz w #26. Kompozycji Sonokota towarzyszą bardzo plastycznie dobrane do siebie obrazy. Miesza się tu kultura afrykańska, indyjska z odcieniami Zachodu.
