AutorFilip Szałasek (114 wszystkich)

Spora dawka nieskrępowanej przyjemności zawarta na „People Like People Like You” wskrzesza pozytywne wspomnienia pierwszych kroków w obrębie zajeżdżonej obecnie stylistyki i jednocześnie werbuje swoją przystępnością

Cały album niezwykle więc formalny, przypomina stereotypowe, szybkorozwojowe dziecko edukowane przez rodziców w domu: gładkie, inteligentne, przeciwstawiające się przy podwieczorku błędnym sylogizmom, ale niezdolne wybić szyby.

Kolejne minuty odsyłają jednak do filigranowych eksperymentów RF lub mniej zagęszczonych fragmentów dorobku Eluvium. Nigdy chyba Fennesz nie był tak delikatny i rozwodniony. „Black Sea” zachowuje

Przeżyłem i nawet nie było tak źle, choć nadal wiedziałem, że nigdy z żadną ich płytą nie spędzę minuty sam na sam. Wiedziałem też, że w

Coś z tego sprawiło, że płyta brzmi filigranowo, ale bardzo z dystansem i dystynkcją wykluczającymi etykietkę infantylnego popu. Słyszalne gdzie nie gdzie odgłosy otoczenia, mimo, że

Mogwai starali się odświeżyć i oto prognoza pogody: okładka z czasów, kiedy zdecydowanej części ludzkości nie było jeszcze na świecie; tytuły kawałków wybitnie nie post-rockowe: chwytliwe,

Oto kilka zdań, które mogą otwierać recenzję tej płyty: 1. Nivea Soft – jak ciepły letni deszcz, Chromatics – jak chłodny noc wiatr, 2. Podobnie jak

Dziś płyta wybitnie na jesień. Jeśli jeszcze nie znacie Library Tapes, niewiele straciliście. Znacie na pewno dziesiątki płyt współgrających z listopadową aurą. Znacie setkę wykonawców, którzy

Wraz z dystyngowaną okładką dostajemy od Piano Magic również porcję eleganckiego rocka, budzącego skojarzenia ze sporym zastępem nienowych już brzmień. Skonkretyzowanie elementów wpływających na brzmienie tego

Z łatwością wyobrażam sobie radość, jaką odczujecie w efekcie tego oto newsa: największy biały dąb w calutkich Stanach Zjednoczonych, ulokowany w Wye Mills, Maryland, został uhonorowany

Z okazji wydania tegorocznego, koncertowego albumu („Live at Annandale Hotel”) przyszło mi do głowy, że warto przypomnieć jedyny jak dotąd, debiutancki krążek tej urokliwej kapelki –

Prawdopodobnie to zwykła ludzka przekora sprawia, że Gregor Samsa ani trochę się nie zmieniają. „Rest” to nadal ten sam post rock ze skromnymi damsko-męskimi wokalami, chropawymi

Kiedy bohater „Wierności w stereo” dowiaduje się z ust swojej byłej, że tak, przespała się już z nowym chłopakiem, wybiega z pubu, miejsca spotkania, roztrącając ludzi,

Mark Kozelek brnie dalej, wykorzystując metody najstarszych Indian: pęczkiem płyt nowego projektu zaciera za sobą ślady wiodące do porzuconej formacji macierzystej. Od czasów naprawdę niezłego debiutu

Kiedy Michał Biela zaczynał grać w Ściance, nie miał jeszcze mieszkania w Trójmieście, więc na czas prób zatrzymywał się u swojego kumpla, u tak zwanego przez