KategoriaRecenzje (5629 wszystkich)

Martin Speake od dawna marzył o współpracy z Paulem Motianem. Trio, jakie Motian tworzy wraz z Billem Frisellem i Joe Lovano, angielski saksofonista określił jako „swój

Od premiery „Every Day” minęło już pięć lat i dopiero teraz Jason Swinscoe przedstawił kolejny „właściwy” (nie licząc „Man With A Movie Camera”) album TCO. Na

Obniżająca się forma Mouse on Mars sprawiła, że po ostatnią płytę duetu sięgali już tylko najwierniejsi fani. Swoje największe sukcesy myszy odnosiły jakieś dziesięć lat temu,

Colin Potter, David Tibet, Steven Stapleton – nazwiska, które pozostawione bez jakiegokolwiek komentarza powinny wystarczyć za recenzję tego albumu. Nurse With Wound to muzyczny ewenement, słodycz

To najdłuższa płyta na świecie. Przynajmniej takie sprawia wrażenie. Niemal 80 minut nieśpiesznego grania na jedno kopyto, bez widowiskowej liczby pomysłów, bez nagłych zwrotów czy choćby

Najpierw były Stworywodne i świetna Epka „Black muds bad big village”. Potem gocławski zespół wyszedł z wody, sygnując swoją muzykę mianem – już tylko – Stworów.

Wraz z dystyngowaną okładką dostajemy od Piano Magic również porcję eleganckiego rocka, budzącego skojarzenia ze sporym zastępem nienowych już brzmień. Skonkretyzowanie elementów wpływających na brzmienie tego

Miasto Bristol bez wątpienia ma w sobie jakiś wyjątkowy muzyczny potencjał – tam przecież nagrywali Massive Attack, Portishead, Kosheen czy TC. Teraz do tego grona dołączył

Katalog założonej przez Gillesa Petersona wytwórni Brownswood powiększa się o coraz ciekawsze propozycje. Obok Bena Westbeecha, który w tym roku zaprezentował doskonały album, Japończyków z Soil

Jakby kiedyś Burtonowi zabrakło dobrego materiału na soundtrack, powinien szukać mniej więcej w tych rejonach. Historie o pokracznych psychopatach, skrytych w brzuchach wiktoriańskich budynków płyną strugą

Jedna z perełek 2007, skryta i skromna, zajmuje na długo bogactwem motywów formalnych i treściowych. Wydaje się, że podczas słuchania „Of Beauty Reminiscing” doznaje się przedsionka

Dla relaksu – coś z zamierzchłej przeszłości 2006 roku. Coś interesującego, bo historia życia tej pani to interesujący kolaż zdolny konkurować z bajkową biografią Natashy Khan.

Wraz z albumami „With Teeth” (2005) i „Year Zero” (2007) Trent Reznor osiągnął skaliste dno własnych możliwości, od którego całkiem sprawnie odbił się w tym roku,

Pierwsze nagrania Marka Barotta obracały się wokół elektronicznych eksperymentów. Później artysta poświęcił się drumnbassowej tradycji, po której nastąpiła downtempowa konwersja. Co ciekawe, w przypadku „Memories From

Mark Kozelek brnie dalej, wykorzystując metody najstarszych Indian: pęczkiem płyt nowego projektu zaciera za sobą ślady wiodące do porzuconej formacji macierzystej. Od czasów naprawdę niezłego debiutu

Posługując się tym szyldem wydał nakładem cenionej wytwórni Soma debiutancki album „2fiveonine” i kilka winylowych dwunastocalówek. Krążki te jednoznacznie określiły jego zainteresowania – klasyczne electro i

autechre wzięli na warsztat nagranie „cichli”, znane ze swojej poprzedniej płyty „chiastic slide” i zmutowali je w pięć odrębnych utworów. okazuje się, że tworzywo jest bardzo

bez wątpienia najważniejsza płyta w dorobku to rococo rot. ani wcześniej, ani później braciom lippok i stefanowi schneiderowi nie udało się nagrać czegoś równie niezwykłego. wydana

now ive absorbed it into my system now that ive allowed it to be true przyznam, że muzkę coil polubiłem dopiero wtedy, gdy panowie balance i