W połowie drogi.
Voodoo z przyszłości.
Pokaz iluzji.
Dodatkowe skurcze mięśni.
Nostalgia po grecku.
Doskonała pustka.
Niepowstrzymana losowość.
Cały zestaw radosnych nastrojów.
Muzyczna maszyneria.
„Rakka” uzupełniona o dubowy puls.
Nieustający marsz kostuchy.
Ten tytuł mówi wszystko.
Muzyka z sali operacyjnej.
Spójna opowieść.
Nieustępliwa odwaga w tworzeniu elektronicznej abstrakcji.
Dwie wersje tej samej kompozycji odsłaniające w pełnej krasie improwizatorski talent australijskiego gitarzysty.
„Rakka” uzupełniona o dubowy puls.
Czytaj więcej »
Radosław Kurzeja opowiada o inspiracjach, tworzeniu “Ogrodu Botanicznego w Palermo”, mitach i wspomnieniach.
Czytaj więcej »
Atmosferyczne, intymnie brzmienie z Podlasia.
Czytaj więcej »
