Tak brzmiał u mnie Świat w roku 2018!
Bez zbędny przemówień i proroczych kazań, dzielę się listą płyt – ułożoną w porządku alfabetycznym – które najczęściej gościły w moim odtwarzaczu i zrobiły na mnie szczególne wrażenie, co też starałem się przekazać w recenzjach. Wybrałem 43 LP i 5 EP. Zapraszam!
AMMAR 808 – „Maghreb United” | Glitterbeat
Ben LaMar Gay | International Anthem
„Downtown Castles Can Never Block The Sun”
„500 Chains”
Book Of Air – „Se (in) de bos” | Sub Rosa / Granvat
Blank Nurse/No Light – „HIV 1994” | Forking Paths
Black Sea Dahu – „White Creatures” | Mouthwatering Records
Christopher Chaplin – „Paradise Lost” | Fabrique Records
Dopiero od paru lat brytyjski kompozytor, pianista i eksperymentator Christopher Chaplin nagrywa pod swoim nazwiskiem. Ale od początku. Artysta studiował grę na fortepianie u Irene Denereaz w Szwajcarii, po czym przeniósł się do Londynu na początku lat osiemdziesiątych, gdzie mieszka do dziś. W jego karierze sporo się zmieniło w 2009 roku, kiedy wiedeńska wytwórnia Fabrique Records zaprosiła Chaplina do współpracy z Thomasem Pötzem (aka Kava) przy albumie koncepcyjnym „Seven Echoes”. Właśnie tam poznał pioniera muzyki elektronicznej Hansa-Joachima Roedeliusa (Cluster, Harmonia), który później zwerbował Christophera do udziału w sesji „Late Junction” dla BBC Radio 3. W następnych latach Chaplin i Roedelius występowali na całym świecie; były to w dużej mierze improwizowane występy na fortepian, elektronikę, syntezatory i orkiestrowe sample.
Chaplin w 2016 roku opublikował pierwszy album solowy zatytułowany „Je suis le Ténébreux”, będący artystyczną interpretacją wiersza Gérarda de Nervala. Na „Paradise Lost” Christopher sięga m.in. po XVII-wieczny wiersz Johna Miltona. W tym wyjątkowym odczytaniu tego dzieła, Chaplina wsparł brytyjski tenor i recytator Nathan Vale (specjalizujący się w śpiewie barokowym). Z kolei w kompozycji „Dave The Shoe” wyśmienicie recytuje swój tekst amerykański model, muzyk i poeta Leslie Winer. Chaplin rozrywa tu stylistyczne szwy elektroniką, kameralistyką, minimalizmem, barokowością, awangardą / improwizacją z free jazzowym odblaskiem migoczącym w ciemnościach, operowym śpiewem (skojarzenia z Enrico Caruso są uzasadnione) czy zaangażowanym monodramatem. „Paradise Lost” wręcz odrywa się od zbanalizowanego splatania muzyki współczesnej z elektroniką – i vice versa. Rozgrywa się tu swoisty weryzm nad współczesnością z mocnym echem minionych epok. Kto nie docenia „Paradise Lost”, niech dołączy do upadłych aniołów.
Dirtmusic – „Bu Bir Ruya” | Glitterbeat
The Dwarfs Of East Agouza – „Rats Don’t Eat Synthesizers” | Annihaya Records / Akuphone
The Ex – „27 passports” | New Ex Records
„Trudno w to uwierzyć, ale w 2019 roku będziemy obchodzić 40-lecie istnienia holenderskiego zespołu The Ex. Nie wydają zbyt często nowych pełnowymiarowych albumów, ale za to regularnie każdy z członków grupy – Arnold de Boer (wokal, gitara, znany też jako Zea), Terrie Hessels (gitara), Katherina Bornefeld (perkusja, wokal) i Andy Moor (gitara, gitara barytonowa) – działa w różnych projektach. Poprzedni regularny krążek Holendrów nosi tytuł „Catch My Shoe” (2010). Od tego czasu jednak dużo się wydarzyło – warto wspomnieć wspólne wydawnictwa z nieżyjącym już etiopskim legendarnym jazzmanem Getatchew Mekurią czy Brass Unbound. – Zawsze zaczynamy od zera, kiedy tworzymy nowy materiał. Wchodzimy do sali prób z kilkoma luźnymi pomysłami, riffem lub beatem i patrzymy, co się wydarzy. Zawsze istnieje ryzyko, że nic z tego nie wyjdzie. To ryzyko jest częścią naszej muzyki i naszego życia – tak piszą muzycy The Ex. Jeśli ktoś ma wątpliwości, czy nadal w dzisiejszym świecie można nagrać fascynującą muzykę na gitary, głos i perkusję, to jestem pewien, że kompozycje z „27 Passports” zmiotą wszelkie obawy. Ma się wrażenie, że post punk nasycono różnorodną kulturą Afryki i na odwrót. Kapitalna sekcja rytmiczna Bornefeld odnajduje właściwe miejsce wśród gitarowych riffów, zgrzytów, sprzężeń, dysonansów i harmonii. Jedna z płyt roku 2018!” – moja recenzja ukazała się na łamach pisma „LIZARD” (nr 29 / 2018)
Felix Blume – „Death in Haiti: Funeral Brass Bands & Sounds from Port au Prince” | Discrepant
Felix Blume – Death in Haiti: Funeral Brass Bands & Sounds from Port au Prince
Geir Sundstøl – „Brødløs” | Hubro
Hilde Marie Holsen – „Lazuli” | Hubro
Hailu Mergia – „Lala Belu” | Awesome Tapes From Africa
Idris Ackamoor & The Pyramids – „An Angel Fell” | Strut
Inwolves – „Color In The Zoo” | Vynilla / Consouling Sounds / 9000 Records
Jon Hassell – „Listening To Pictures (Pentimento Volume One)” | Ndeya Records
Jan Wagner – „Nummern” | Klangbad / Quiet Love Records
Jimi Tenor – „Order of Nothingness” | Philophon Records
Jibóia – „0000” | Discrepant
Jackie-O Motherfucker – „Bloom” | Textile Records
Kink Gong – „Dian Long: Soundscape China / Destruction of Chinese Pop Songs” | Discrepant
Kink Gong – Dian Long: Soundscape China / Destruction of Chinese Pop Songs
Kaos Protokoll – „Everyone Nowhere” | Prolog Records
Mike Cooper – „Tropical Gothic” | Discrepant
Møster! – „States Of Minds” | Hubro
Michael Lightborne – „Sounds of the Projection Box” | Gruenrekorder
Makaya McCraven – „Universal Beings” | International Anthem
Merope – „Naktės” | Granvat
Me&Mobi – „Agglo” | Prolog Records
Otis Sandsjö – „Y-OTIS” | We Jazz Records
Oiseaux-Tempête & The Bunny Tylers – „The True History of the Tortoise & the Hare According to Lord Dunsany” | Ruptured
Oiseaux-Tempête – „Tarab” | Sub Rosa
Park Jiha – „Communion” | Glitterbeat Records
Robert Schwarz – „Double Negative” | Gruenrekorder
Ragnar Johnson – „Crying Bamboos: Ceremonial Flute Music from New Guinea Madang” | Ideologic Organ
Ragnar Johnson – Crying Bamboos: Ceremonial Flute Music from New Guinea Madang
Skadedyr – „Musikk!” | Hubro
Sons of Kemet – „Your Queen Is A Reptile” | Impulse
Recenzja „Your Queen Is A Reptile” autorstwa Jarka Szczęsnego
Thabang Tabane – „Matjale” | Mushroom Hour Half Hour
Tonga Boys – „Vindodo” | 1000Hz
Wax Chattels – „Wax Chattels” | Captured Tracks / Flying Nun Records
Yonatan Gat – „Universalists” | Glitterbeat / Joyful Noise Recordings
The Young Mothers – „Morose” | Super Secret Records / Self Sabotage Records
Zoë Mc Pherson – „String Figures” | SVS Records
MINIALBUMY:
A Lily – „Id-Dar Tal-Missier” | Blank Editions
Diskret – „Diskret” | Quiet Love Records
Grupo San Francisko De Assis – „Donde Esta El Kamino” | Farsa Discos / Discrepant
Kin Hana – „Au Sable” | Black Medow
NJWA – „NJWA” | self-released
*Na zdjęciu: AMMAR 808, fot. Sia Rosenberg
